Vier ogen principe kinderopvang

Het vier ogen principe houdt in dat er altijd een volwassene mee kan kijken of luisteren. Er kan verwarring ontstaan door de naam ‘vier ogen principe’, want vier volwassen oren zijn ook goed. Wat ermee bedoelt wordt is dat er altijd een volwassene mee moet kunnen luisteren of kijken. Het zou dus ook het vier ogen of oren principe in de kinderopvang kunnen zijn.

Vier ogen of oren

Bij het vier ogen principe moet er altijd iemand mee kunnen kijken of luisteren. Dit hoeft niet heel de dag. De persoon die mee kijkt of luistert hoeft geen pedagogisch medewerker te zijn, maar wel een volwassene. Een ouder, stagiaire of docent is dus ook goed. Als er tussen de twee ruimtes (een baby- en een peutergroep) in veel ramen zijn en de pedagogisch medewerkers kunnen elkaar zien terwijl ze beide op een andere groep staan is dit voldoende. De ramen die tussen de ruimtes inzitten mogen niet bedekt worden, want de pedagogisch medewerkers moeten elkaar kunnen zien. We gebruiken een babyfoon op de groepen en als iemand alleen op de slaapkamer met de kinderen is blijft de deur altijd open.

Minder pedagogisch medewerkers op de groep

Als er altijd iemand mee moet kunnen kijken of luisteren, hoe kan het dan dat iemand alleen op de groep mag staan? Als er minimaal tien uur aaneengesloten opvang wordt geboden mag er drie uur afgeweken worden van het vier ogen principe in de kinderopvang. Dit is zodat je niet elk (half) uur als er iemand bijvoorbeeld pauze heeft een extra medewerker op een groep hoeft te zetten. ‘s Ochtens en ‘s avonds hoeft er ook maar één pedagogisch medewerker op de groep te staan. Als er iemand alleen staat van 7.00 tot 8.00 of van 17.30 tot 18.30 is dit dan ook niet erg. Veel ouders lopen dat uur in en uit om hun kinderen op te halen. De pedagogisch medewerker staat dan bijna niet alleen op de groep.